(Fr.: acier plaqué; Du.: Plattierstahl; Eng.: clad steel), staal, doorgaans in plaatvorm, bedekt met een vrij dikke laag van een ander metaal, door warm walsen of door oplassen aangebracht.
Toepassing vooral in de chemische industrie waarbij de staalplaat als drager de mechanische sterkte levert en de opgebrachte laag roestvaststaal, nikkel of nikkellegering de corrosievastheid waarborgt. Zowel deze functieverdeling als de economische voordelen maken toepassing aantrekkelijk. Bij walsplateren worden platen of strippen van beide metalen warm op elkaar gewalst, soms maakt men in een walsgang twee platen met een niet hechtende tussenlaag en een kantlas om oxidatie te voorkomen (afb. 1). Bij het plateren door lassen bestaan verschillende werkwijzen: het elektrisch neersmelten van bandvormige elektroden (afb. 2), het oplassen van smalle strips (afb. 3) en het explosief lassen (afb. 4). Dunne galvanisch aangebrachte lagen vallen in technisch spraakgebruik meestal niet onder het plateren.