(Fr.: extraire; Du.: extrahieren; Eng.: to extract), in de techniek het onttrekken van een of meer componenten aan een mengsel met behulp van een oplosmiddel.
Bij vast-vloeistofextractie wordt het oplosmiddel op het mengsel in vaste toestand geschonken en door een filter weer opgevangen. Bij de continue uitvoering in een soxhletapparaat wordt het oplosmiddel door verdampen aan het extract onttrokken en gecondenseerd om opnieuw door het te extraheren mengsel gevoerd te worden. Extractie van een oplosbare contaminatie in een neerslag heet uitwassen.Vloeistof-vloeistofextractie, waarbij het mengsel in een met het extractiemiddel niet-mengbare vloeistof opgelost is, wordt wel uitschudden genoemd. Gefractioneerd uitschudden met een serie scheitrechters is een methode om nauw verwante verbindingen te scheiden. De gecontinueerde vorm heet counter-current extractie. Vloeistof-vloeistofextractie wordt ook wel uitgevoerd door de zwaardere vloeistof druppelsgewijs door de lichtere te doen vallen (perforeren). Extraheren speelt vooral in de petroleumindustrie een rol, om uit aardoliefracties de zuivere aromatische koolwaterstoffen te verwijderen. Hier vinden diverse extractieprocessen toepassing, bijv. het edeleanuproces (oplosmiddel vloeibaar zwaveldioxide), het udexproces (oplosmiddel di- en tri-etheenglycol, dipropeenglycol en mengsels daarvan) en het sulfolanproces (oplosmiddel 1,1-dioxithiocyclopentaan).
Het rendement kan aanmerkelijk verbeterd worden door langs mechanische weg het contact tussen extractiemiddel en raffinaat te intensiveren. Dit kan geschieden door pulserend extraheren, waarbij de vloeistof in een kolom met vullichaam op en neer bewogen wordt, door de rotating-disc-contactor (RDC), waarbij op een centrale as gemonteerde draaiende schijven afwisselen met op de wand gemonteerde vaste schijven, en door de centrifugaal-extractor.