(Fr.: aimant de soufflage; Du.: Löschmagnet; Eng.: blow-out magnet), onderdeel van een vermogenschakelaar met als doel de vlamboog, die tijdens het uitschakelproces ontstaat als de contacten van elkaar zijn gegaan, te verlengen en aldus de weerstand van het traject van de boog, alsmede het koelende oppervlak te vergroten. Ter plaatse van de boog wordt daartoe een, meestal horizontaal gericht, magnetisch veld opgewekt; de lorentzkracht, die de boog in dit veld ondervindt drijft deze van de contacten weg omhoog, en werkt zodoende met de thermische beweging van de verhitte lucht mee.
De blaasmagneet is een elektromagneet met de bekrachtigingsspoel in serie met de boog opdat met de af te schakelen stroom ook de veldsterkte toeneemt. Tijdens bedrijf is de spoel vaak kortgesloten. Blaasspoelen komen tegenwoordig hoofdzakelijk nog voor in schakelaars voor gelijkstroomcircuits aangezien de uitschakeling daar niet wordt geholpen door het feit, dat de stroom periodiek de waarde 0 aanneemt, zoals bij wisselstroom.