Taboe

betekenis & definitie

Taboe - een Polynesisch woord, zoowel substantief als adjectief, met de bet. : „gemerkt, aangewezen”, n.l. als sacrosanct, onschendbaar, aan ’t gewone gebruik onttrokken. Het begrip t. omvat onze beide begrippen: heilig en onrein. — Het t.-begrip berust op de primitieve voorstelling van een in de dingen aanwezige „kracht” (mana), die in bepaalde voorwerpen, plaatsen of personen zoodanig kan zijn opgehoopt, dat zij a. h. w. met kracht „geladen” zijn, gelijk een Leidsche flesch met electriciteit. — T. is in de eerste plaats alles, wat met de bovenzinnelijke wereld in verband staat: goden, tempels, heiligengraven, offergaven, godenbeelden ; ook personen, die met de godheid contact hebben : stamhoofden, priesters en verder ook menschen, die in een bijzonderen toestand verkeeren : zieken, dooden, zwangere vrouwen, pasgeboren kinderen e. d. — Tal van t.-regelen dragen het karakter van hygiënische maatregelen : het t. werkt als een soort smetstof. — De sociale bet. van t. is buitengewoon groot. Bij onbeschaafde volkeren neemt het de plaats in van onze wettelijke maatregelen : het beveiligt den persoonlijken eigendom en maakt een ordelijke samenleving mogelijk. (Zie PĕMALI).