Elogium - Oorspr. slechts „opschrift”, dan„grafschrift” ter eere van een afgestorvene, met opgave der door hem bekleede ambten. Zij werden ook gehecht aan de beelden der voor-vaderen, natuurlijk in korten vorm, vd. op gebouwen, die door aanzienlijke mannen werden gesticht, eindelijk in bibliotheken. Tenslotte kwam het E. in de letterkunde als „carminade viris illustribus”.
De bet. van het Fr. éloge,lofrede, ligt derhalve voor de hand. Dit woord wordt bepaaldelijk gebruikt ter aanduiding van een genre van welsprekendheid, dat vooral in de 18e eeuwdoor de leden van de Fr. Academieen anderen (Fontenelle, Thomas, Condorcet,d’Alembert, Cuvier, enz.) veelvuldig beoefend werd.
