investeringsregeling van overheidswege tot beïnvloeding van de omvang en/of samenstelling van de investeringen van het particuliere bedrijfsleven. In Nederland werden bij de Wet Selectieve Investeringsregeling (SIR) de particuliere investeringen door een stelsel van investeringsvergunningen (en eventuele opheffingen) gestuurd, met name in de Randstad in ruime zin en in het bijzonder in het Waterweggebied.
Het doel is het weren van congestie en daarmede indirect het bevorderen van geografische spreiding van investeringsactiviteit. Nadelen van een dergelijke regeling vormen de uitsluitend negatieve werking (de overheid kan wel een vergunning voor bepaalde investeringen onthouden, maar niet bereiken dat de investeringen elders tot stand komen), alsmede de omstandigheid dat hoewel de overheid de uiteindelijke beslissende instantie is, zij niet over de detailinformatie beschikt van particuliere investeerders. Een systeem van investeringspremies (en eventueel heffingen) heeft deze nadelen niet. In Nederland is men dan ook gekomen tot een meer algemene en meer selectief werkende regeling krachtens de Wet → Investeringsrekening 1978 (WIR). → regionaal beleid.
