(oAS), internationale organisatie ter bevordering van wederzijds begrip en samenwerking. De OAS is een regionale organisatie van de VN.
In 1979 telde de organisatie 26 leden, nadat in 1977 Grenada en Suriname waren toegetreden.Tijdens een toespraak tot de Permanente Raad van de OAS in 1977 zette de Amerikaanse president Carter zijn voorgenomen beleid jegens LatijnsAmerika uiteen. Hij onderstreepte daarbij m.n. de kwestie van de mensenrechten. Daarnaast beloofde hij de particuliere investeringen te zullen bevorderen en de Amerikaanse hulp meer dan voorheen te zullen concentreren op de armste lidstaten. Twee maanden later kwamen de mensenrechten opnieuw ter sprake tijdens de Algemene Vergadering. Bij die gelegenheid keerden vooral Argentinië en Brazilië zich scherp tegen de opvattingen van Carter, die o.a. van paternalisme werd beschuldigd. Ook Chili, Uruguay en Nicaragua distantieerden zich van het Amerikaanse beleid, waarmee uiteindelijk slechts zes Latijnsamerikaanse landen zich konden verenigen.
Ook tijdens de Algemene Vergadering in 1978 stonden de mensenrechten centraal. Een van de resoluties riep de lidstaten op hun medewerking te verlenen aan de Interamerikaanse Commissie voor de Mensenrechten, om deze toe te laten en ongestoord onderzoek te laten verrichten. Een andere resolutie beval de oprichting aan van een Interamerikaans Gerechtshof voor Mensenrechten. Dit werd inderdaad het jaar daarop te San José (Costa Rica) opgericht.
Bij de Algemene Vergadering van 1980 kwam het bijna tot een breuk in de OAS. De president van de Interamerikaanse Commissie voor de Mensenrechten maakte tijdens de openingszitting een rapport bekend over de schending van de mensenrechten in Argentinië. De Commissie had dat jaar een bezoek gebracht aan Argentinië en was tot de conclusie gekomen dat minstens 5000 politieke gevangenen werden ‘vermist’, en dat in vele gevangenissen werd gemarteld. Argentinië eiste dat zijn naam uit het rapport zou worden geschrapt, hetgeen de lidstaten in twee kampen verdeelde. Ook Bolivia, Chili, Paraguay en Uruguay waren woedend omdat zij in het rapport genoemd werden als landen waar een onderzoek noodzakelijk was. De debatten liepen zo hoog op, dat de vij f landen dreigden uit de o A s te stappen als hun namen niet uit het rapport werden geschrapt. Uit vrees voor het uiteenvallen van de OAS werd aan deze eis gehoor gegeven.
