Gepubliceerd op 17-01-2021

Ontslagverbod

betekenis & definitie

o., verbod om een werknemer of bepaalde categorieën werknemers te ontslaan, behalve in door de wet gegeven gevallen.

© Sinds 1.8.1976 is in Nederland een wet van kracht die het ontslagverbod regelt bij huwelijk, zwangerschap en bevalling. Een zwangere werkneemster mag, ongeacht of zij kan werken, tijdens de zwangerschap niet worden ontslagen. Dit verbod geldt ook voor de periode van zes weken vóór tot 12 weken na de bevalling. Wordt zij toch ontslagen, dan heeft zij twee maanden de tijd om daartegen in beroep te gaan. Een eenvoudige kennisgeving aan de werkgever is daarvoor voldoende. Andere verbodsgronden, m.n. het ontslagverbod tijdens ziekte, waren al geregeld in het Ned. BW.

Op 30.5.1979 trad de wet van 25.5.1979, Stb. 278 in werking aangaande gelijke behandeling bij ontslag van mannen en vrouwen, en gehuwden en ongehuwden. De wet verbiedt bij beëindiging van de dienstbetrekking direct of indirect verschil te maken tussen mannen en vrouwen, of gehuwden en ongehuwden. Indirect onderscheid maken bestaat in verwijzing naar de echtelijke staat of naar de gezinsomstandigheden, of verwijzing naar de hoedanigheden of situaties die in de praktijk in het bijzonder personen van één geslacht betreffen, b.v. het kostwinnerschap. De wet is bedoeld als een tijdelijke voorziening.

Litt. L.A.E.Briët e.a., Het ontslagrecht in de praktijk (2e dr. 1980).

< >