[Eng.], een journalistieke stijl die sinds het begin van de jaren zestig opgang maakt. De verslaggever is niet langer waarnemer, maar stelt zich op als deelnemer, waardoor zijn reportages een persoonlijke tint krijgen en meer in de stijl van een roman geschreven zijn.
De term new journalism is uitsluitend van toepassing op non-fiction. Het traditionele chronologische verslag maakt plaats voor een impressionistisch samengestelde collectie scènes, waarin veel aandacht besteed wordt aan details over kleding, voedsel, gebaren, kennissen, familie, omgeving. Om de aandacht van de lezer vast te houden en tevens als middel om de betrokken personen snel te karakteriseren maakt de verslaggever gebruik van (veelal verzonnen) dialogen. Vaak probeert de journalist waar te nemen vanuit de positie van de hoofdperso(o)n(en). Interviews over de gedachten en gevoelens van de deelnemers maken een belangrijk deel van de reportage uit. Deze stijl van schrijven is erop gericht een zo compleet mogelijk beeld van het gebeuren te geven.
De lezer wordt meegevoerd in het gebeuren door middel van een veelheid van feiten, indrukken, gedachten en gevoelens en moet zelf tot een standpunt komen. In eerste instantie werd new journalism beoefend door journalisten van het Amerikaanse tijdschrift Esquire en het zondagsnummer van de New York Herald Tribune. Het was in de tijd dat Amerika sterk in beroering was. De moorden op president John Kennedy, Martin Luther King en senator Robert Kennedy, de oorlog in Vietnam, de presidentsverkiezingen en de overwinning van president Richard Nixon, het studentenverzet en de opkomst van het ‘hippiedom’ waren gebeurtenissen die door journalisten uitvoerig beschreven zijn in de nieuwe stijl. New journalism wordt niet alleen in dagbladen of tijdschriften maar ook in boeken toegepast. Voorbeelden zijn: The selling of the president, 1968 (1969) door Joe McGinniss; The heli’s angels, a strange and terrible saga (1966) door Hunter S.
Thompson; M (1966) door John Sack; The armies of the night (1967) door Norman Mailer; The kingdom and the power (1966) door Guy Talese; The electric kool-aid acid test (1968) door Tom Wolfe; andere auteurs zijn Rex Reed, Truman Capote, Joan Didion, Joe Eszterhas en Barbara L.Goldsmith. In het Nederlandstalige gebied is new journalism slechts incidenteel bedreven, o.a. in de Haagse Post.Litt. T.Wolfe, The new journalism (1973).
