stroming in de Amerikaanse economische geschiedschrijving, ontstaan in de jaren vijftig. Kenmerkend voor de New Economic History is de bestudering van de economische en sociale geschiedenis met behulp van theorieën, methoden en technieken uit de moderne wiskundige economie en de econometrie (→ cliometrie).
Twee artikelen van de hand van A.H.Conrad en J.R.Meyer brachten in 1957 de theoretische discussie op gang en leidden tot een groot aantal cliometrische studies, maar ook tot een vloed van kritiek. In belangrijke historische kwesties, m.n. ten aanzien van de slavernij en economie in het zuiden van de VS en van de Amerikaanse economische groei in de 19e eeuw, vochten de voorstanders van de nieuwe richting met nieuwe gegevens en interpretaties de traditionele visies aan. Een overzicht hiervan biedt The reinterpretation of American economic history (1971) onder redactie van S.L.Engerman en R. W.Fogel. De laatste moet beschouwd worden als de belangrijkste vertegenwoordiger van de New Economic History.Terwijl het hanteren van theorieën en modellen in (economisch-)historisch onderzoek, de belangrijkste methodologische bijdrage van de New Economic History, niet langer op geschiedtheoretische gronden wordt afgewezen, zijn de nieuwe interpretaties van de Amerikaanse geschiedenis zeker niet algemeen geaccepteerd. Fundamenteel is de kritiek op de al te eenzijdig economische aanpak. In de economische theorie wordt, met name met betrekking tot de motivatie van menselijk handelen, van vooronderstellingen uitgegaan, waarvan eerst de historische juistheid zou moeten worden bewezen. Zelfstandige politieke, sociale en ideologische factoren zouden te veel veronachtzaamd worden. Niettemin zijn de prestaties en vernieuwingen van de New Economic History indrukwekkend en waardevol. LITT. P.Temin (red.), New Economic History (1973).
