(Grieks). In de oude Griekse filosofie werd het woord Logos op vele manieren gebruikt, en de diepzinnige, mystieke betekenis ervan werd door de Christenen vaak volkomen verkeerd begrepen.
Logos is een woord dat in de Esoterische Wijsbegeerte verscheidene toepassingen kent, want er bestaan verschillende soorten of klassen van Logoi, sommige van goddelijke, andere van geestelijke aard; sommige met een kosmische, andere met een veel beperktere invloedssfeer. Feitelijk heeft iedere individuele entiteit, ongeacht haar evolutionair stadium op de levensladder, haar eigen individuele Logos. De goddelijk-geestelijke entiteit achter de zon is de Zonnelogos van ons zonnestelsel. Hoe klein of groot zonnestelsels ook mogen zijn, elk heeft zijn eigen Logos, de bron of oorsprong van de bijna ontelbare Logoi van lagere klasse in dat stelsel. Ieder mens heeft zijn eigen geestelijke Logos; ieder atoom heeft zijn eigen Logos; ieder atoom heeft eveneens zijn eigen Paramātman en Mūlaprakriti, want iedere entiteit heeft haar eigen hoogste aspect. Het is duidelijk dat deze dingen en de woorden die er uitdrukking aan geven betrekkelijk zijn.Eén betekenis van het Griekse Logos is “woord” — een uitdrukking of symbool ontleend aan de oude mysteriën en dat het “verloren woord” betekent, de “verloren” Logos van het hart en het brein van de mens. De Logos van onze eigen planeetketen is, voor zover het deze vierde ronde betreft, het Verwonderlijke Wezen of de Stille Wachter (zie aldaar).
De term heeft derhalve een betrekkelijke en geen absolute betekenis en kan op vele manieren worden gebruikt.
