Christos of “Christus” is een Grieks woord dat letterlijk betekent iemand die is “gezalfd”. Dit is een directe verwijzing naar en een directe zinspeling op wat tijdens de viering van de oude mysteriën plaatsvond.
In de landen rond de Middellandse Zee was de zalving een van de handelingen die gedurende het voltrekken van de riten van deze oude mysteriën werden verricht. Het Hebreeuwse woord voor een gezalfde is Māshīahh — “Messias” is de gebruikelijke foutieve spelling van dit Hebreeuwse woord — en betekent precies hetzelfde als het Griek¬se woord “Christos”.Ieder mens is een incarnatie, een belichaming, van een straal van zijn eigen innerlijke god — de godheid die in het diepste binnenste van ieder mens leeft. Moderne Christenen met een mystieke instelling noemen dit de immanente Christus, de inwonende Christos, en zover hebben ze gelijk, maar ze voeren deze gedachte niet ver genoeg door. Mystiek gesproken is de Christos de onsterfelijke INDIVIDUALITEIT; en wanneer de omhoogstrevende persoonlijke ego blijvend verenigd wordt met deze onbesmette Individualiteit, vloeit uit dit één zijn de hogere ego voort, “de levende Christus” — een Christus onder de mensen of, zoals de Boeddhisten zouden zeggen, een menselijke of Mānushya-Boeddha.
