Studie van weefsels en organen in een dier of plant, hun vormen, onderlinge ligging en functionele samenhang
Anatomie is een klassiek onderdeel van de biologie en wordt sinds jaar en dag beoefend door het opensnijden van dieren en overleden mensen, het bestuderen van de ligging van organen (situs viscerum), het uitprepareren van onderdelen, sonderen van bloedvaten en zenuwbanen, enz.; letterlijk betekent anatomie ontleedkunde.
Vergelijkende anatomie of vergelijkende morfologie is een belangrijke ondersteunende wetenschap voor de evolutiebiologie. Het idee is dat vorm en ligging van organen in het menselijk lichaam een evolutionaire historie hebben die gereconstrueerd kan worden door te kijken naar de homologe organen in andere dieren. Inderdaad blijkt dat sommige aspecten van de menselijke anatomie (het verloop van de nervus laryngeus, de middenooorbeentjes, de vorm van het hart, de positie van de milt, de appendix, het scrotum, enz.), alleen vanuit een vergelijkend-anatomisch gezichtspunt goed verklaard kunnen worden.
Anatomie is ook een belangrijke discipline in de medische wetenschappen en wordt aan alle studenten geneeskunde onderwezen. Daarbij behoort een rijke terminologie. Botten heten os, bijvoorbeeld os pectoris (borstbeen of sternum); slagaders heten arteria, bijvoorbeeld arteria carotis (halsslagader); aderen heten vena, bijvoorbeeld vena cava (holle ader); spieren heten musculus, bijvoorbeeld musculus temporalis (slaapspier) en zenuwen heten nervus, bijvoorbeeld nervus opticus (oogzenuw).
Een patholoog-anatoom probeert met een sectie op het lichaam van een overledene de omstandigheden van het sterven te reconstrueren. De anatomie als wetenschap gaat terug op de Belgische arts Andreas Vesalius uit de zestiende eeuw en werd in Nederland gepraktiseerd door o.a. dokter Nicolaes Tulp, wiens anatomische les van 1632 vereeuwigd werd in een schilderij van Rembrandt.
