Swartbroek. Dit gehucht ten zuidoosten van Weert is ontstaan in de late middeleeuwen.
De oorspronkelijke kapel van Swartbroek (circa 1570) werd in 1736 vervangen (gesloopt 1965). De bijbehorende voorm. rectorij (Pelmersheideweg 4) is een fors herenhuis met de jaartalankers ‘1782’.
Tot 1968 diende het pand als pastorie. Het is kort na 1968 gerestaureerd.
De St.-Servatiuskapel (Ittervoorterweg 60) is een gepleisterde rechthoekige wegkapel uit 1874 (herbouwd in 1997); de wegkapel Coolenstraat 34 dateert uit 1882. De windmolen ‘De Hoop’ (Coolenstraat 24) is een achtzijdige stellingmolen met hoge gemetselde onderbouw en een met dakleer beklede romp en kap.
Oorspronkelijk in 1849 als pelmolen gebouwd te Vlaardingen (ZH), heeft men het bovendeel in 1905 te Swartbroek als bergmolen herbouwd en het geheel als korenmolen in gebruik genomen. Bij de laatste restauratie in 1979-'86 is de molen weer verbouwd tot stellingmolen.
De in 1924 naar een sober expressionistisch ontwerp van J.H.J. Kayser gebouwde R.K.
St.-Corneliuskerk (Ittervoorterweg 68) is een kruiskerk met recht gesloten, driebeukig koor en een terzijde geplaatste ongelede toren.
Tot de inventaris behoren een 17de-eeuwse preekstoelkuip en twee 18de-eeuwse zijaltaren.
Het hoofdaltaar en de gebrandschilderde ramen (J. Nicolas) zijn uit 1925.
Een deel van het bijbehorende kerkhof (1926) is ingericht als Britse oorlogsbegraafplaats met een ‘Cross of Sacrifice’ (circa 1950).
