(geb. 1921). Oostenrijks schrijfster en dichteres, studeerde medicijnen, was werkzaam bij een uitgeverij.
Ze debuteerde met de succesvolle, ten dele autobiografische roman Die größere Hoffnung 1948 (Naar de andere oever; bekroond). In haar verhalen en hoorspelen beschrijft ze gebeurtenissen die zich afspelen in de periode tussen dromen en wakker worden. Deze onbewuste werkelijkheid is in haar weergave spookachtig en grotesk, maar maakt tegelijkertijd de indruk de ware realiteit te zijn. Later werk o.a. Rede unter dem Galgen 1952 (= Der Gefesselte 1953; verhalen), Knöpfe, Besuch im Pfarrhaus 1957-'61 (hoorspelen), Wo ich wohne 1963 (verhalen, dialogen en gedichten), Eiiza, Eiiza 1965 (verhalen), Nachricht vom Tag 1970 (verhalen). Verschenkter Rat 1978 (gedichten en Zu keiner Stunde 1980.
