(gen.), zijner, van -, jegens zich, dat. sibi, acc. se en sese (pronom, refl.),
1. in ’t alg., venerunt sui purgandi causa, Caes., eum sibi demandasse, Cic., se ipsum amat, Cic., quod sese movet, Cic.
2. in ’t bijz., sibi als dat. et hic., quidnam sibi clamor vellet, Liv.; bij suus, als versterking, suo sibi hune gladio iugulo, Ter. | ad se, apud se, naar -, in zijn huis, Cic.; zo ook fig., esse apud se, bij zijn zinnen zijn, Ter.
