solvi, sŏlūtum (3);
I. a. eig., losmaken, ontbinden, catenas, Ov., vinculum epistolae, Curt., capillos, Hor., funem a stipite, Ov. | praegn., ontbinden, -boeien, af spannen, alqm, Ter., canem, Phaedr., equum, Hor.; openen, epistolam, Cic., ora, Ov.; solvere ancoram of navem, het anker lichten, wegzeilen, Cic., evenzo solvere funem, Verg., en vooral absol., solvere a terra, Caes., a Brundisio, Liv., Alexandriā, Cic., portu, Cic., exportu, Caes.
b. overdr., aflossen, betalen, af-, uitbetalen, pecuniam débitam, Cic., pro frumento nihil, Cic., ook absol., pro vectura, Caes., ab alqo, door een wissel (chèque) op iemd (op een bankier enz.), Cic., solvendo non erat, hij was insolvent, Cic., ook solvendo aeri alieno non erat, Liv.; zich (van iets) kwijten, vervullen, vota, Cic., omnia iusta paterno funeri, Cic., beneficia, vergelden, Cael. bij Cic ep., fidem, zijn woord houden, Ter., capite poenas, met het leven boeten, Sall. | verlossen, bevrijden, ontboeien, alqm curā et negotio, Cic., alqm legibus, dispensatie verlenen, Liv., nec Rutulos solvo, zonder de R. niet uit, Verg., cupiditates suas, niet in toom houden, Curt., ut si solvas (in proza oplost) „postquam Discordia etc.”, Hor., solvitur acris hiems, wordt ontboeid, van de vorst bevrijd, Hor.
II. a. eig., (iets dat tot een geheel verbonden is) oplossen, ontbinden, pontem, afbreken, Tac., navim, verbrijzelen, Ov. | oplossen = smelten, nivem, Ov., silices fornace, Ov., solvuntur viscera, gaan tot ontbinding over, Verg. | scheiden, vaneenscheiden, agmina diductis choris, Verg. | ontspannen, verslappen, verzwakken, homines, Ov., membra, Verg., solvi morte en alleen solvi, sterven, Ov., en zo morbo solvi, Flor.
b. overdr., opheffen, een einde aan iets maken, verdrijven, laten varen, traditum a prioribus morem, Liv., pudorem, Verg. | oplossen, verklaren, captiosa, Cic., carmina, Ov.
