dep. (1);
1. eig., verwensen, vervloeken; part. exsecratus passief — verwenst, vervloekt, met vloek beladen, ook alci, b.v. exsecratus populo Romano, een voorwerp van vervloeking voor enz., Cic. | absol. = verwensingen -, vloeken uitstoten. | zich zelf verwensen, - vervloeken.
2. overdr., onder vervloekingen (tegen de overtreders) zweren.
