Exsĕcror
dep. (1); 1. eig., verwensen, vervloeken; part. exsecratus passief — verwenst, vervloekt, met vloek beladen, ook alci, b.v. exsecratus populo Romano, een voorwerp van vervloeking voor enz., Cic. | absol. = verwensingen -, vloeken uitstoten. | zich zelf verwensen, - vervloeken. 2. overdr., onder vervloekingen (tegen de ove...
