entis, p. adi.
1. (met iets anders) samenhangend, aangrenzend, naburig, nabij liggend, tecta, Liv., continens ripae (dat.) collis, Caes., cum Ciliciā continens, Cic.; overdr., (van tijd enz.) continentibus diebus, in de daarop volgende dagen, Caes., timori perpetuo ipsum malum continens fuit, volgde op de voet, Liv. | (in zich zelf) samenhangend, doorlopend, onafgebroken, terra, Cic., litus, oever van het vasteland, Liv., subst. continens, entis, abl. enti, f. het vasteland, Caes.; overdr., (van tijd enz.), genus, opvolging der geslachten, Cic., ex continenti, terstond, Iust.
2. (zich van bevrediging zijner hartstochten) onthoudend, ingetogen, matig, sober.
3. de wezenlijke inhoud vormend, slechts subst., continens, entis, n. hoofdpunt, de hoofdzaak, Quint., gewl. plur., continentia causarum, Cic., absol., Cic.; ook = wezenlijk in verband staande, cum negotio, Cic.
