contĭnens
entis, p. adi. 1. (met iets anders) samenhangend, aangrenzend, naburig, nabij liggend, tecta, Liv., continens ripae (dat.) collis, Caes., cum Ciliciā continens, Cic.; overdr., (van tijd enz.) continentibus diebus, in de daarop volgende dagen, Caes., timori perpetuo ipsum malum continens fuit, volgde op de voet, Liv. | (in zich zelf) samenhangend, d...