keen

betekenis & definitie

(ke:n) v. (kenen; -tje) kiem]

1. Eig. kloof,

scheur, spleet: de (winter)handen vol kenen hebben.

2. Metn. [plantbeginsel met keen (1)] kiem : -tjes van planten.
3. Metf. [van 2] begin van iets : kenen van beschaving.