Geweldloze weerbaarheid is de vredelievende verdediging tegen overheersing en onderdrukking.
Het betreft het vermogen om weerstand te bieden zonder fysiek geweld te gebruiken, en is een persoonlijke vaardigheid die kan worden aangeleerd via opvoeding, religie (bijvoorbeeld Bahá'í-geloof), scholing, of door observatie tijdens protesten, werkonderbrekingen, zitblokkades, boycots of andere vormen van burgerlijke ongehoorzaamheid.
Weerbaar zijn zonder geweld te willen gebruiken is persoonlijk, kleinschalig en vaak defensief. Het doel is om mensen in de buurt weerbaar te maken tegen geweld en om de spiraal van geweld te doorbreken door een niet-escalerende strategie te ontwikkelen. Geweldloze weerbaarheid streeft naar verbinding, compromissen, herstel van relaties en politieke vergeving, en is gericht op een eerlijke deling van macht. Het zoekt de-escalatie en wacht op gebaren van verzoening.
Geweldloze weerbaarheid verschilt van actieve geweldloosheid en geweldloos verzet, die vaak massaler zijn en zich uiten in bredere bewegingen zoals burgerrechtenbewegingen en milieubewegingen. Geweldloos weerbaar gedrag draagt bij aan de ontwikkeling van geëmancipeerde zelfredzaamheid en samen met anderen vechten voor het behoud van lokale vrede.
