de laatste Prins van Oranje uit den huize van Chalon, werd gebooren in het Jaar 1502. Zijn vader was JOHAN DE II, van Chalon, regeerend Prins van Oranje. Hij verklaarde zig, naar het voorbeeld van zijnen vader voor Keizer KAREL DEN V, tegen FRANCOIS DEN I, Koning van Frankrijk; waarom hem, door dien Vorst, Zijn Prinsdom Oranje ontnomen, en vervolgens geschonk en werd aan de weduwe van den Marschalk DE CHANTILLON, ANNA MONTMORENCY. Daarentegen stelde hem de Keizer, mettegenstaande zijne jonkheid, onder KAREL VAN BOURBON, tot Generaal over de Ruiterij, in welke waardigheid hij, in het Jaar 1525, niet weinig toebragt tot de overwinning van Pavia, dewijl hij de troepen van den Hertog VAN ALENÇON in wanorde bragt. De Hertog VAN BOURBON, kort daarop, de reize naar Madrid aanneemende, liet, intusschen, het oppeibevel over aan FILIBERT. In het Jaar 1527, trokken deeze beide Helden voor Rome. Na dat KAREL VAN BOURBON aldaar, door een kanonkogel, het leven verlooren had, bedekte FILIBERT het lijk met zijnen mantel, om zijnen dood voor de soldaaten te verbergen, en zette, intusschen, den aanval met geen minste r moed voort; welke daad, zo wel als de moedwil, dien hij de soldaten te Rome liet ploegen, zijnen roem bij de Roomschgezinden niet weinig verduisterde.
In het Jaar daaraan volgende, trok hij in het Rijk van Napels, om het zelve tegen den Franschen Generaal LAUTEREC te beschermen. Dewijl, in een Zeedag tegen den Franschen Admiraal DONA, de Onderkoning HUGO MANCADA gesneuveld was, nam hij, uit kracht van een Keizerlijk bevel, waarmede de verkiezing van het Leger overeenstemde, den post zo wel van Onderkoning, als van Generaal, in dat Rijk waar. Toen andere Keizerlijke Ministers en Generaals stemden, om den Spanjaarden, in de Provincie Apulien, slag te leveren, bragt hij, door zijne wijze raadgeevingen, te weeg, dat in plaats van dat besluit, alle krachten, ter verdediging van de Hoofdstad van Napels werden aangewend: waar door de gantsche Krijgsmagt der Franschen , bijna zonder slag of stoot, vernield, en het geheele Koninkrijk onder de gehoorzaamheid van den Keizer gebragt werd.
Keizer KAREL DE V, om deeze en meer andere bewijzen, zo van zijn uitmuntend verstand als dapperheid, was zo zeer met hem ingenomen, dat hij, na het sluiten van den vrede met Paus CLEMENS DEN VII, in het Jaar 1530, hem boven alle andere verkoos om Florence, ten voordeele van het Huis de Medicis, inteneemen. Hij nam die onderneenming op zig, bragt Perugia , Cortona , Avreo, en andere plaatsen, die hem weerstaan wilden, ten onder, en sloeg het beleg voor Florence. Geduurende een beleg van negen maanden, bragt hij de inwoonders zodanig in ’t naauw, dat hun geen hoop meer overig was, dan den bijstand van FEERUCI, een dapper en gelukkig Krijgsman. FILBERT had zo dra zijnen aantogt niet vernomen, of hij trok hem te gemoete, tastte hem aan, bij Cavignano, en dreef zijne benden op de vlugt; doch te ijverig zijnde in ’t vervolgen van dezelven, werd hij, door twee schoten, gewond, waar aan hij overleed. Een zijner Officieren, MARAMALDO genaamd, was zo driftig, om wraak over zijne wonden en dood te neemen, dat hij FERRUCI, na dat deeze zig gevangen gegeeven had, met eigen hand doorstak. Na den dood van deeze beide helden, moest Florence zig aan zijne benden overgeeven.
FILIBERT, Prins van Oranje, zonder kinderen natelaaten gestorven zijnde, volgde hem in het Prinsdom, RENÉ VAN NASSAU, zoon van zijne zuster CLAUDIA, gewonnen bij HENDRIK VAN NASSAU, die het Prinsdom, bij testament, naliet aan WILLEM, Graave VAN NASSAU.
Zie ORLRES, Geslachtboom.
J. DE LA PISE, Tableau de l ‘Histoire des Princes d'Orange; fol. 152 , 199.
