in het latijn Necrologium. Dus word het boek, waarin de naamen der dooden worden aangetekend, genoemd. De oude Christenen hadden, in ieder Kerk, een dergelijk boek, waarin zij zorgvuldig aantekenden, den dag van het afsterven hunner Bisschoppen.
Dit gebruik is, door de Monniken, in hunne kloosters, nagevolgd en onderhouden. Dergelijke Doodboeken zijn nuttige hulpmiddelen tot het in order brengen van sommige Geslachtlijsten, als ook voor de Nederlanders, wier voorzaaten, zo van de mannelijke als vrouwelijke sexe, in vroegere dagen, en bijzonder in talrijke familiën, zig veelal in de Kloosters begaven. Achter de Kronijk van Egmond vindt men een Doodboek, of Sterflijst, der Abten van Egmond. Elders berust ook nog, in MSS. een Doodboek, van een Nonnenklooster te Haarlem, op ’t Bakenes, gesticht door Mr. CORNELIS ARENDSE LIGTHART, van Amsteldam, Ao. 1383, waarin men, van dien tijd tot 1731, de naamlijst der overledenen vermeld vindt, en waaronder veele van de deftigste familiën van Haarlem en Amsteldam gevonden worden.
