Een vreemd woord voor de Middellandse Zee is ‘Méditerranée’. Dit woord stamt uit het Latijn en betekent: ‘het midden van de aarde’.
In de landen, die de Middellandse Zee omringen, heeft de wieg gestaan van een groot aantal beschavingen. De culturen van Egypte, Tyrus, Sidon, Carthago, Chaldea, Assyrië, Griekenland, Kreta en Rome ontstonden alle rondom de Middellandse Zee, die dan ook beschouwd wordt als de ‘moeder’ van de
belangrijkste beschavingen uit de Oudheid. Duizenden jaren lang, van de tijd van het oude Egypte af, is de Middellandse Zee bevaren door bekwame zeelui. In de Middeleeuwen, toen Europa de rijkdommen van het Verre Oosten had ontdekt, werd de Middellandse Zee een handelsroute van betekenis, die Europa verbond met het Nabije Oosten. Want van daar uit voerden landroutes dwars door Klein-Azië naar het geheimzinnige Indië, waar ondernemende handelaars zijde en specerijen vandaan haalden. Pas toen er om Afrika heen een zeeweg naar Indië was ontdekt, verloor de Middellandse Zee zijn betekenis als schakel in de route naar het Verre Oosten. Die betekenis keerde echter in 1809 terug door de aanleg van het Suezkanaal, dat de Middellandse Zee verbond met de Rode Zee en aldus de omweg via Kaap de Goede Hoop overbodig maakte.
De Middellandse Zee is 3000 kilometer lang en heeft een gemiddelde diepte van 1500 meter, hoewel ze op sommige plaatsen meer dan 3000 meter diep is. De Middellandse Zee kan van de Atlantische Oceaan uit bereikt worden door de Straat van Gibraltar, de ‘poort’ tot alle landen rondom de Middellandse Zee. In de Middellandse Zee liggen honderden eilanden; de grootste ervan zijn Sicilië, Sardinië, Cyprus, Kreta, Corsica en de Balearen. Evenals de kustlanden van deze zee hebben ook deze eilanden veelal een lange en interessante geschiedenis.