De letter K vindt haar oorsprong in het alfabet van de Foeniciërs, die ze op twee verschillende manieren schreven• Som mige geleerden zijn van mening, dat de K in het Egyptische beeld- schrift is ontstaan als de afbeelding van een plant. Dat kan misschien de reden zijn, waarom één van de Foenicische schrijfwijzen wel wat lijkt op een struikje.
Toen de Grieken de Foenicische K overnamen, veranderden ze de schrijfwijze enigszins . De Romeinen brachten in die Griekse schrijfwijze geen veranderingen méér aan, zodat de letter onveranderd aan ons werd overgedragen. In onze taal is de K vooral een veelgebruikte letter geworden, nadat verscheidene woorden hun beginletter C veranderd zagen in een K (karikatuur, karamel, kapucijner) en de C ook elders in een woord voortaan als een K geschreven werd (insekt; akkoord). De K heeft in de Nederlandse taal slechts één uitspraak.