De homoeopathie is een stroming in de medische wetenschap, die zich keerde tegen de allopathie, de traditionele medische leer. Ze werd in de vorige eeuw in Frankrijk ontwikkeld door de Duitse arts Samuel Hahnemann; een man, die zich tevens bewoog op het terrein van de occulte wetenschappen en voorgaf door bovennatuurlijke machten geïnspireerd te zijn.
De homoeopathie is door de medische wetenschap altijd met groot wantrouwen bekeken. Ze bevat evenwel een aantal waardevolle aspecten en er zijn ook tegenwoordig artsen, die de homoeopathie beoefenen. Sommige specialisten passen in de allopathie bovendien homoeopathische methoden toe.
Hahnemann leerde, dat ziekteverschijnselen bestreden moeten worden met de veroorzakers van die ziekte; m.a.w. stoffen, die een bepaalde ziekte veroorzaken, kunnen diezelfde ziekte ook genezen, mits ze maar in zeer kleine hoeveelheden worden toegediend. Het gevaar van de homoeopathie is, dat ze al te gemakkelijk kan ontaarden in kwakzalverij. Aanhangers van de allopathie (of ervaringsgeneeskunde) hebben zich vooral daarom tegen de homoeopathie verzet.
De grote verdienste van Samuel Hahnemann is niet geweest, dat hij de homoeopathie invoerde, maar dat hij de vaak nog primitieve artsen van zijn tijd met hun paardemiddelen als aderlatingen en lavementen duidelijk liet zien, dat veel ziekten ook zonder zulke forse behandelingen genezen konden.