Als wij een beweging willen uitvoeren, gaat de impuls van den wil van de hersenen uit, en door tusschenkomst der zenuwen worden de spieren en spiergroepen aan het werk gezet, die noodig zijn, om de verlangde beweging uit te voeren. Hierbij kan het gebeuren, dat naast de in werking gestelde spiergroepen ook nog andere spieren, zonder dat dit gewild wordt, zich samentrekken.
Men noemt deze niet bedoelde werkzaamheid der spieren: medebeweging. Men kan dergelijke medebewegingen dagelijks waarnemen, en nu en dan zijn zij grappig om aan te zien; sommige personen b.v. trekken bij het schrijven de zonderlingste gezichten. Dat dergelijke medebeweging op een gebrekkige zelfbeheersching berust en dus afgewend kan worden, is duidelijk. Bij den zoogenaamden Vitusdans overheerschen de medebewegingen de werkelijk bedoelde beweging, en daarom zijn zulke personen niet in staat willekeurig partij te trekken van de werking hunner spieren. Oorzaak van de medebewegingen is verhoogde prikkelbaarheid der zenuwen zonder voldoende beheersching van de werkzaamheid der afzonderlijke zenuwtakken, hetzij door onvoldoende oefening of door een werkelijke ziekte van het zenuwstelsel (bij beroerte, kinderverlamming, progressieve paralyse, verlamming van de gelaatszenuw enz.). In het eerste geval zullen de medebewegingen door een vasten wil bedwongen kunnen worden, in het tweede geval verdwijnen zij slechts, wanneer de oorzakelijke ziekte geneest.
