Voor het duidelijk zien is het noodig, dat de door het te ziene voorwerp in ons oog geworpen lichtstralen op het netvlies vereenigd worden. Is evenwel de oogas te lang, of de welving der lens te sterk, dan worden de stralen, die van verren afstand in het oog vallen, vóór het netvlies vereenigd en het netvlies zelf ontvangt de van hier weder uit elkander gaande stralen; het zal het voorwerp daardoor onduidelijk zien.
Men noemt dezen toestand Bijziendheid, aangezien een daarmede behept individu voorwerpen slechts van nabij duidelijk kan zien. Zulke personen moeten om ook in de verte duidelijk te zien concave glazen dragen, die het vereenigingspunt der stralen naar achter verplaatsen. Bij de sterkere graden van B. moeten 2 verschillende brillen gebruikt worden, voor de verte en voor dichtbij; in deze gevallen wordt ook met een bril dikwijls geen goede gezichtsscherpte gekregen, daar hier veelvuldig ziekelijke veranderingen in den achtergrond van het oog bestaan. Behalve over onduidelijk zien wordt dikwijls geklaagd over spoedige vermoeidheid der oogen. Presbyopie (zie aldaar) treedt bij bijzienden later op dan bij normale oogen, zoodat deze personen tot op hoogen leeftijd zonder bril kunnen lezen. B. is slechts zelden aangeboren, meestal ontwikkelt zij zich in de jeugd door ingespannen zien in de nabijheid, vooral bij slechte verlichting.
