Sinds de Middeleeuwen teisterden pestepidemieën ook de provincie en stad Groningen. De enige remedie was de isolering van de pestlijders.
Zieken en huizen waar de ziekte heerste, moesten duidelijk herkenbaar zijn. In 1599 en 1603 werd het St.-Antoniegasthuis in gebruik genomen als pesthuis. Het stadsbestuur probeerde het gevaar met allerlei middelen te bestrijden. Verschillende ordonantiën werden uitgevaardigd, waarin onder meer geboden werd huisraad van overleden pestlijders te verbranden. In 1599 werd voor het eerst een pestmeester benoemd. Hij werd belast met de verzorging van alle Groninger pestlijders. In de 18de eeuw nam de dreiging van de pest af.Lit.: F.G. Huisman. Stadsbelangen standsbesef. Gezondheidszorg en medisch beroep in Groningen 1500-1730 (Amsterdam 1992).
