(Pernis 1902 - Vianen 1968)
Kunsthistoricus. Studeerde rechten en geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden. In 1929 promoveerde hij cum laude op Protestantsche kerken hier te lande gesticht. In 1947 werd hij buitengewoon hoogleraar, in 1958 gewoon hoogleraar in de geschiedenis van de bouwkunst aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Voor Groningen van belang wegens de publicatie van achtereenvolgens Voorloopige lijst der Nederlandsche monumenten van geschiedenis en kunst: de provincie Groningen (1933), De Nederlandsche monumenten van geschiedenis en kunst, de provincie Groningen; eerste stuk: Oost-Groningen (1940) en het aan de ‘Fries-Groningse groep’ gewijde hoofdstuk in De Romaanse kerkelijke bouwkunst (1949) 103-114. Ozinga introduceerde de term romanogotiek voor de in de 13de en 14de eeuw vooral in Groningen en Oost-Friesland (Dld.) tot ontwikkeling gekomen bouwstijl van kerkgebouwen. In de jaren voor won drong hij krachtig aan op het instandhouden en herstel van Groninger kerken.
Lit.: W.S. Hekscher, ‘Murk Daniël Ozinga. Een biografische schets vooraf’ in: Opus Musivum. Een bundel studies aangeboden aan Professor Doctor M.D. Ozinga (Assen 1964) 469-473, gevolgd door zijn bibliografie.
