was een theoloog, bij wien de invloed van Schleiermacher zeer merkbaar was. Niet de leer, maar het leven stond bij hem op den voorgrond.
Het Christendom was persoonlijke levensgemeenschap met Christus. Het doel van het Christendom was „doordringing van alles met Christelijken geest”.
De kerkgeschiedenis moest dat proces beschrijven. Neander kon zich niet vereenigen met de orthodoxie van Hengstenberg, maar evenmin met de filosofie van Hegel.
Hij heeft de kerkhistorie kritisch naar de bronnen bewerkt. Neander was in zijn beschouwingen vaak zeer subjectief.
Vandaar dat het gegevene in het dogma doorgaans in de verdrukking kwam. Toch heeft hij groote beteekenis voor de studie der kerkgeschiedenis.
Hij heeft een school gevormd. K.
R.
Hagenbach en Ph.
Schaff zijn o.a. uit die school voortgekomen. Wiegand, Neanders Leben, 1889.
Schulze, August Neander, 1890.
