Hierbij kunnen we denken aan de gruweldaad van Herodes, die ons in Mattheus 2 : 16 verhaald wordt; verder aan de bloedige gewoonte van de Spartanen, om de zwakke kinderen te dooden, tot opvoering van de lichamelijke volkskracht; voorts aan de godsdienstige verrichting die bij verschillende volken heeft bestaan, om kinderen te offeren aan de góden. Wat dit laatste aangaat heeft men bij de opgravingen in Palestina gevonden kruiken met kinderskeletten, onder muren of deurposten, of onder den bodem van vertrekken, hetgeen heeft geleid tot de gedachte dat de oude Kanaanieten als bouw- en fundamentoffer ook kinderen inmetselden in het fundament van te bouwen huizen.
Zie hierover nader het artikel Kinderoffer. In Voor-Indië werden kinderen in den Ganges geworpen als offer aan de góden, of in den tempel doodgeslagen.
De zielen van de dochters kwamen in de zonen terug, meende men. De Heilige Schrift spreekt van het offeren van kinderen aan den Moloch door hen „door het vuur te laten doorgaan” (Jeremia 22 : 35).Een bizondere vorm van kindermoord, doch niet minder in eigenlijken zin een moord is het schrikkelijk bedrijf dat met name in onzen tegenwoordigen tijd gedurig plaats vindt, dat aanslagen gedaan worden op het buitenechtelijke kind, in of dadelijk na de geboorte. Men maakt hierbij de onderscheiding van kinderdoodslag, waarbij de moeder uit vrees van ontdekking, zonder nader overleg, het kind van het leven berooft, en : kindermoord, die de vrucht is van een opzettelijk opgevat voornemen. De straf op den kindermoord is over ’t algemeen milder dan die welke bij gewonen doodslagToegepast wordt. Vroeger werden degenen die zich aan het leven van kinderen vergrepen, wel levend begraven, verdronken, of werd hun met gloeiende tangen het vleesch van het lichaam gescheurd. Het oude Romeinsche Recht strafte met gelijke straf alle misdaden die den dood van een persoon ten gevolge hadden; later, door de lex Cornelia, de wet op moordenaars en gifmengers, door Sulla in ’t leven geroepen, werden eenige onderscheidingen ingevoerd. En in de nieuwere wetgeving werd bij den doodslag op kinderen een mildere straf toegepast, die haar grond vond in het feit dat deze doodslag plaats vond uit bizondêre beweegredenen, zooals de redding van zijn eer, hulpeloosheid, voedingszorgen.
Terwijl door de Wet op moord als zoodanig, gesteld is levenslange gevangenisstraf of tijdelijke straf van ten hoogste 20 jaren, heeft zij bepaald voor den kinderdoodslag de gevangenisstraf van ten hoogste 6 en voor kindermoord van ten hoogste 9 jaren. Intusschen staat tegenover de overwegingen die tot een mildere straf leiden, dat de hulpeloosheid en weerloosheid van het kind het feit te ernstiger maakt. De Heilige Schrift spreekt van een minder strenge toepassing van straf bij kindermoord niet. Zij handhaaft: „zoo iemand bloed vergiet, zijn bloed zal door den mensch vergoten worden, want God heeft den mensch naar zijn beeld gemaakt.”
