Een voorname Ier, geboren 7 December 521. Hij werd priester en stichtte vele kerken en kloosters in Ierland.
Hij waagde het een Latijnsche psalmverzameling na te schrijven, welke behoorde aan Finnian. Daarvoor werd hij veroordeeld door den koning Diarmaid.
Nu ontstond een twist tusschen twee Iersche geslachten. De partij van Columba zegevierde, maar daarom werd hij (561) door een Synode in Teltown bijna geëxcommuniceerd.
Met 12 helpers vertrok hij in 563 naar het Schotsche eilandje Hy (I-I-colmkille; Jova of Jona), om vandaar uit „zoovele zielen van Heidenen te winnen als er door den strijd Christenen omgekomen waren”. Hij stichtte daar het beroemde klooster, predikte onder de woeste Pieten en onderwees de reeds oppervlakkig tot het Christendom bekeerde Scoten dertig jaren lang.
Hij was onvermoeid in het bidden, studeeren en overschrijven van den Bijbel. Hij stierf 9 Juni 597, toen hij bad bij het altaar.
Kort te voren had hij nog Psalm 34 overgeschreven en was gekomen tot vers 11. In hetzelfde jaar dat Columba stierf, landde Augustinus, de apostel der Roomsch-Catholieke kerk, in Engeland.
Sommige levensbeschrijvers zeggen, dat Columba een zeer zachtzinnig man geweest is, maar de historie leert duidelijk, dat hij als een echte Ier toornig en geneigd tot wraak was, zoodat vervloeken en excommuniceeren van zijn tegenstanders zeer gewoon bij hem was.
