Zijn eigenlijke naam is Ibn Roschd. In 1126 te Cordova geboren, oefende hij later achtereenvolgens de ambten van rechter, lijfarts en stadhouder uit.
Hoewel hij zich op zijn orthodoxie liet voorstaan, vermengde hij zijn Arabische filosofie met elementen, aan Aristoteles en het Neo-Platonisme ontleend. Wegens ketterij verbannen stierf hij in 1198 te Marokko.
Als beroemdste kommentator van Aristoteles dwong hij volgende eeuwen met hem te rekenen. Hij stelde de filosofie boven de religie.
Zijn Godsbegrip is pantheïstisch. Hij ziet in God het wereldprincipe, de eenheid der dingen, de scheppende natuur.
Het zelfstandig bestaan van de individueele menschelijke ziel loochende hij en daarmee ook de persoonlijke onsterfelijkheid. Ook leerde hij een eeuwige wereld en hield de kennis der natuur voor de meest verheven religie.
Het Averrhoïsme oefende zijn invloed ook op het Christendom. De kerk heeft het herhaaldelijk veroordeeld, gelijk ook de kerkleeraars het heftig hebben bestreden.
