Een buitengewoon sterk en fors man.
In de Griekse mythologie is het wonderkind Heracles (Lat. Hercules), zoon van Zeus en Alcmene, de sterkste maar zwaarst beproefde held van Hellas. Volgens de legende doodde hij als baby twee slangen en als jongeling bracht hij een leeuw om het leven. Na het volbrengen van twaalf bovenmenselijke werken, waaronder het reinigen van de stal van Augias, zou hij de onsterflijkheid verkrijgen. Maar zie, een vrouw, nog wel zijn eigen gade Deianira, zorgde voor zijn ondergang. Deianira, die vreesde dat Heracles een andere vrouw boven haar zou verkiezen, schonk hem een kleed, dat gedrenkt was in het bloed van de door Heracles gedode centaur Nessus. De jaloerse Deianira meende hiermee de liefde van haar man te herwinnen. Vanaf het moment dat Heracles zich in dit nessuskleed (zie daar) hulde, werd hij door vreselijke pijnen gefolterd. Zelfs een held kon dit niet verdragen. Hij spoedde zich naar de berg Oita om zich te laten verbranden. Zijn vrienden moesten een brandstapel voor hem oprichten, maar niemand dorst de eerste vlam te ontsteken. Uiteindelijk was het Philoctetes. de zoon van een van Heracles' vrienden, die de stoute schoe- nen aantrok. Nadat zijn gepijnigde lichaam geheel verbrand was, steeg zijn onsterflijke ziel op naar de Olympus, waar Zeus hem onder de goden opnam en hem Hebe tot vrouw schonk.
In tegenstelling tot Heracles was de Romeinse Hercules een weinig actieve figuur, hij werd de beschermer van de handel.
In tal van samenstellingen leeft Hercules’ naam voort: herculesarbeid = reuzenwerk; herculeskever = zeer grote kever met getande hoorns; herculesknots = zware knots; hercuul = atleet, kermisworstelaar.
