Oorspronkelijk was het in Israël gewoonte, om bij de maaltijd aan te zitten. Men zie Richt. 19 : 6, 1 Sam. 20 : 5, 1 Kon. 13 : 20; vgl. ook Gen. 27 : 19, Ez. 23 : 41.
Later kwam het a. in de mode. Amos verwijt aan de zorgelozen op Sion en aan hen, die zich veilig voelen op de berg van Samaria het nederliggen op ivoren bedden, het hangen op hun divans (Am. 6 : 4). In de N.T.ische tijd was, in elk geval bij bijzondere maaltijden, het aanliggen aan tafel gewoonte; vgl. Matt. 9 : 10; 26 : 7, Marc. 6 : 22, 14 : 3, 18, Luc. 5 ; 29, Joh. 13 : 23; 21 : 20. Men lag op een rustbed, waarop meestal plaats was voor drie personen. Men leunde op de linkerelleboog, met de voeten naar achteren gestrekt, Luc. 7 : 38. Met de rechterhand at men.
