Wat is de betekenis van Schaaf?

v. (schaven), 1. gereedschap, in beginsel bestaande uit een houten blok waarin een beitel in schuine stand zodanig bevestigd is dat het snijvlak aan de onderkant enigszins uitsteekt, dienende om door stotend snijden het oppervlak v. houten of metalen voorwerpen glad of effen te maken, of er een bep. vorm aan te geven: het blok, de bek, de...

(1970+) (euf.) vrouwelijk geslachtsdeel. Deze metafoor is wellicht veel ouder. • (Geïllustreerde Encyclopedie van de Sexualiteit. Ned. vertaling van The Visual Dictionary of Sex. H.J.W. Becht-Amsterdam. 1977-1980. Woordenlijst p. 126)

Een schaaf is gereedschap om in de lengterichting hout te schaven in de vorm van krullen. Het was vroeger van hout, tegenwoordig van staal. De beitel moet zeer scherp zijn en zeer weinig buiten de z.g. zool (= onderkant) uitsteken. Wanneer de schaaf niet gebruikt wordt, moet hij op zijn kant gelegd worden of moet de beitel in het blok worden te...

(de, schaven), (ook.) de inhoud van een ijsschaaf. ( ) open gaat hij [de ijsschaaf], en de eerste schaaf glijdt in een kinderhandje (Hangalampoe 1 (1): 16; 1973). - Zie ook: schaven. - : zijn schaaf zakken (zakte, heeft gezakt), na opwinding weer bedaren. - Etym.: Zie zakken (B.1). S saka joe skafoe = id.

s., skaef; (voor ruw werk), rûch-, earstskaef; (met rond grondvlak), hobbel; holle —, stokskaef; lange — om duigen te pas te schaven, strykbank.

houten blok met schuin ingelaten beitel, die van onderen iets uitsteekt, voor het glad maken van hout. Vorm is afhankelijk van aard der bewerking; wordt ook geheel van metaal vervaardigd.

v. schaven ([timmermansgereedschap om oppervlakken inz. v. houten of metalen voorwerpen effen te maken): e. blokschaaf of gerfschaaf, een ploegschaaf; er met de ruwe, de fijne schaaf overgaan.

houten of metalen blok, waarin 1 of 2 verstelbare breede beitels zijn bevestigd. v/h verwijderen v/d ruwe oppervl. v. gezaagd hout. Onderscheiden in blok-s.. rij-s.. rond-s., profiel-s., ploeg-s.. enz.

(scha:f) v. (schaven; -je) 1. gereedschap met beitel, om door stotend snijden, planken enz. effen te maken of een bepaalde vorm te geven: de baan of zool van een -; het snijvlak van de beitel steekt aan de onderzijde van de enigszins uit; een zoete -; de bijt in het hout; blok- of gerfschaaf; ploegschaaf; de over iemand laten gaan, hem vormen, besc...