krijten (schreeuwen)
I. (‘krijtən) (kreet, kreten; heeft gekreten) Verh. 1. luid roepen, schreeuwen inz. van smart : droevig om iets; -de varkens. →: tiend. Syn. →: gieren. 2. huilen, schreeuwen, wenen : -de kinderen. Syn. →:grijnen. 3. door krijten in een bepaalde toestand brengen : zijn keel hees, zijn ogen rood -. II. ('krijtən)( krijtte...
