Wat is de betekenis van constant?

(<Fr.-Lat.), bn. bw. (-er, -st), onveranderlijk: een constante grootheid, waarde; — bestendig, zichzelf gelijk: da toestand blijft constant; — standvastig onbuigzaam: ondanks alle verlokkingen bleef hij constant; constant op zijn stuk blijven staan; — voortdurend: hij houdt me constant voor de gek.

Zie Constans

constant - Bijvoeglijk naamwoord 1. onveranderlijk, standvastig     ♢ Bij ons thuis is het constant 20 graden Celcius. 2. altijd     ♢ Mijn dochters zijn constant met hun smartphones aan de gang. Verwante begrippen constante, constantheid, constantie

constant - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: con-stant 1. steeds hetzelfde ♢ de temperatuur van het water is constant Bijvoeglijk naamwoord: con-stant ... is constanter dan ... de/het con...

(konstant) onveranderlijk; voortdurend; bestendig; standvastig

Constante (1) Bij een rekenmachine is dit een getal, dat aan de machine is toegevoerd en daarin voor herhaald gebruik wordt vastgehouden. (2) Een vaste of onveranderlijke waarde.

bestendig, onveranderlijk.

Constant - zie C. A. Nieuwenhuijs. Jan Daniël Cornelis Carel Willem baron de Constant Rebecque, mr mr Jan Daniël Cornelis Carel Willem baron de Constant Rebecque geb. Den Haag 9 april 1841, overl. Den Haag 14 februari 1893. Woonde en werkte in die stad. Was lid van de Prov. Staten en hofmaarschalk. Amateurschilder, tekenaar, etser en lithograaf....

m -> Constans.