regelorgaan volgens een principe dat voor horloges werd ontwikkeld door Thomas Mudge in 1765. Hierbij is op de balansas een plateau aangebracht met een cllipsvormige tand die in een met het anker verbonden gaffel grijpt.
Door deze constructie kan de balans na de impuls vrij doorschommelen, zonder hierin te worden belemmerd door het raderwerk en het echappement. De ankergaffel beweegt het cllipsvormige tandje dat vast verbonden is aan de balans, zodat deze doorslingert en het staafje buiten de gaffel draait: het contact tussen regelorgaan en echappement is dan verbroken. Bij het terugslingeren van de balans keert ook deze tand terug en slingert door, waardoor een van de bekken van het anker wordt opgetild en een impuls ontvangt, waarna de tand weer vrij slingert en de volgende beweging inzet. Het schakelrad is bij de Engelse ankergang voorzien van spitse landen, in tegenstelling tot het schakelrad van de Zwitserse ankergang, dat afgeplatte landen (kolftanden) heeft.
