Een offer is een geschenk aan God, dat in verschillende vormen en om verschillende redenen aangeboden kan worden. Een opsomming van verschillende offers vinden we in het boek Leviticus:
- het brandoffer. Een schaap of geit, bij uitzondering een rund, werd in zijn geheel verbrand (Leviticus 1);
- het offer voor de heilige maaltijd. Alleen bepaalde delen van het offerdier werden op het altaar verbrand. De priester kreeg een deel en de rest werd door de offeraar en zijn genodigden in een gemeenschappelijke maaltijd gegeten (Leviticus 3);
- het meeloffer, een plantaardig offer, waarvan het grootste deel aan de priester toeviel (Leviticus 2).
Verder waren er drankoffers waarbij wijn werd uitgestort; reukoffers waarbij wierook en andere geurige stoffen werden gebrand, en boeteoffers om verzoening met God te bewerkstelligen. Behalve offers die door de wet waren voorgeschreven kon men ook vrijwillige offers brengen: offers om vergeving van zonden te verkrijgen of genezing van ziekte, offers om Gods zegen af te smeken over kinderen, huis, land of volk, of om dankbaarheid te tonen voor verkregen gaven. Aanvankelijk waren er in israel veel heiligdommen; de offers konden toen op al die plaatsen gebracht worden. Later was er alleen nog de tempel in Jeruzalem waar offers gebracht mochten worden. In het nieuwe testament wordt de term ‘offer’ speciaal toegepast op het lijden en sterven van Jezus.
