De executiewaarde is het bedrag dat onroerend goed, bijvoorbeeld een woning, oplevert bij gedwongen verkoop. De executiewaarde is dus pas relevant wanneer men niet in staat is om te voldoen aan de aflossingsvoorwaarden van de hypotheek en het niet lukt om een regeling te treffen met de bank.
De executiewaarde was in recente jaren een belangrijk begrip bij het verstrekken van een hypotheek. De maximale hoogte van een hypotheek werd namelijk gebaseerd op de hoogte van de executiewaarde, het bedrag dat een woning minimaal kon opleveren wanneer deze werd verkocht. Sinds 2013 is het echter gebruikelijk om de actuele marktwaarde te gebruiken in plaats van de executiewaarde.
Taxateurs probeerden voorheen de executiewaarde te schatten, zodat men op basis hiervan een benadering had voor een maximaal hypotheekbedrag. Voor personen die een woning wilde kopen, was het gunstig om een zo hoog mogelijke executiewaarde te hanteren, zodat men een hogere hypotheek kon afsluiten. In de praktijk bleek dat de geschatte executiewaarde veelal hoger lag dan de werkelijke waarde. Om onder andere deze reden wordt de executiewaarde sinds 2013 niet meer gebruikt.
Omdat de executiewaarde afhankelijk is van actuele schommelingen op de markt, is het lastig om er een vast bedrag voor uit te rekenen. Men kan de executiewaarde van een woning echter benaderen door de kijken naar de WOZ-waarde. Deze waarde geeft aan hoeveel een woning ongeveer waard, gebaseerd op de ligging van de woning, de gemeente en de waarde van soortgelijke woningen. Over het algemeen geldt dat de executiewaarde van nieuwbouwwoningen ongeveer 90 procent van de WOZ-waarde is. Voor bestaande, oudere gebouwen is dit ongeveer 80-85 procent van de WOZ-waarde.
