Sabelsprinkhanen vormen de familie Tettigoniidae. Deze familie komt over bijna de gehele wereld voor.
Meestal zijn het groene dieren met lange antennen. De legboor bij de wijfjes ziet eruit als een lange sabel. In Europa zijn vooral bekend, de sabelsprinkhaan (Ephippiger) de groene sabelsprinkhaan (Tettigonia) en de groene wrattenbijter (Decticus). Krekels vormen de familie Gryllidae. Ook zij hebben lange, dunne antennen.1 Sabelsprinkhanen (familie Tettigoniidae). Gematigde streken; tot 4 cm; meer verwant met krekel dan met sprinkhaan; leven vooral klauterend in struiken; overwegend nachtdieren.
2 Krekel (familie Gryllidae). Gematigde streken; 2,5 cm; mannetje (a) en vrouwtje (b) bruin; lange antennen; vrouwtje met lange, naaldvormige legboor. In ons land veldkrekel en boskrekel die vaak overdag actief zijn.
Verzorging. Tijdelijk in een jampot afgesloten met een stukje kaasdoek.
Het sjirpen. Sabelsprinkhanen en krekels brengen geluid voort door de vleugels langs elkaar te wrijven. Bij krekels doen alleen de mannetjes dat. Er zit bij krekels een getande rand op de rechter voorvleugel. Deze wordt over de achterrand van de linkervleugel geschoven. De vleugels worden daartoe opgetild.
