Het woord van deze week is niet nieuw. Het bestaat al enkele jaren om personen aan te duiden die plasticverpakkingen zo veel mogelijk vermijden (maar probeer maar eens allesreiniger in een glazen fles te kopen...).
Het woord is gemaakt naar analogie met vegetariër, maar de vergelijking gaat op een aantal punten mank. Morfologisch is het woord een miskleun omdat vegetariër niet vege+tariër is, maar veget-ariër. Denk maar aan veget-eren, veget-atie. Stam is veget-, met suffixen -atie, -ariër,-eren.
Dus moet het zijn: plasticariër. Dat klinkt weer naar plastic Ariër, een heel fout soort speelgoed. Maar ook semantisch deugt het woord niet. Als een plastictariër plastic mijdt, zou een vegetariër iemand moeten zijn die groenten (vegetables nietwaar) schuwt, een pure vleeseter dus.
Helaas: een vegetariër houdt juist van groenten, en dus is een plastictariër, als we dat foute woord al willen gebruiken, een plasticliefhebber. Alternatief: plasticfoob, misoplasticist, of gewoon plasticmijder.
