Hoornen brillen associeer ik vooral met de jaren vijftig, toen mannen als Rip Kirby en Buddy Holly door een hoornen venster de wereld inkeken. Tegenwoordig is het meer iets voor hippe jongeren, en mannen van in de vijftig met academische banen, die iets belangrijks doen in de cultuursector, ambtenarij, wetenschap, etc.
Het is met de hoornen bril zoals met vele andere assessoires (denk maar eens aan de bretels van Jort Kelder, rode sjaals, polstassen voor mannen): Ze wekken vaak net zoveel irritatie op als bewondering. In de Groene Amsterdammer van 23-2-2012 geeft Ewald Engelen af op al het gemeenschapsgeld dat gestoken wordt in de ondertunneling van de Amsterdamse Zuidas. De bedrijven die daar zitten (en bakken met geld verdienen) dragen geen cent bij, maar krijgen alles kado van de belastingbetaler. Ik citeer: "Van Poelgeest herenigt met de ondertunneling het Plan Zuid van Berlage met het Buitenveldert van Van Eesteren.
Leuk voor de hoornen brillen-brigade; ons interesseert het geen zier." Engelen is niet de enige met afkeer van de hoornen bril. Inspecteur Frost refereerde vaak aan zijn niet al te geliefde chef superintendent Mullet met de koosnaam "Hornrimmed Harry".
