Een van de meer opmerkelijke verschijnselen in de lexicografie is het gebruik van zelfstandige naamwoorden als werkwoorden. Dit gebruik is zeer algemeen en gaat gepaard met betekenisveranderingen die veel vergen van de kennis van de taalgebruiker.
Ergens in de brieven van Oliver Cromwell uit de tijd van de Engelse burgeroorlog klinkt de waarschuwing "the King horseth his foot". Met enige kennis van de terminologie van de toenmalige oorlogsvoering valt dit wel te begrijpen. Weet u het al? Nee, het heeft niets te maken met het verschijnsel verpaarding (zie Woord van de Week, Week 30, 2005). Het heeft ook niets te maken met de voet des Konings.
In een andere brief schrijft Cromwell: "he is discontented that Prince Rupert commanded away his foot." (Wie zou dat niet zijn, als iemand anders, al is het dan ook een Prins, zijn voet opdrachten gaat geven?) Foot en horse staan hier voor infanterie en cavalerie, respectievelijk, en als de Koning zijn voet paardt, moeten we dat lezen als: de Koning voorziet zijn infanterie van paarden, en converteert zo zijn infanterie in cavalerie.
