Nederlanders vinden dat je emoties niet teveel moet laten zien. Ze kunnen hun eigen emoties niet goed uiten en ze kunnen ook niet goed omgaan met emoties van anderen. Zij hebben er zelfs een speciaal positief woord voor als ze geen emoties tonen bij het overlijden van een dierbare persoon. Met bewondering noemen ze iemand ‘kranig’ als die bij een begrafenis niet of weinig heeft gehuild. Hij heeft zich kranig gehouden. Ze bedoelen daarmee ook dat die persoon de overige aanwezigen geen overlast heeft bezorgd met zijn gehuil. De anderen zouden niet goed weten hoe ze ermee moeten omgaan.
Vooral in de agrarische delen van Nederland, vooral bij ouderen, is kranig zijn de norm.
