Cheque (crossed) - een geschrift in den vorm van een betalingsmandaat, dat den trekker dient, om zijne geheele deposito bij den betrokkene of een gedeelte ervan op te nemen ten gunste van een derde; deze dispositie moet door tusschenkomst van een bankier geschieden.
Om in Engeland in het bezit van een cheque-boekje te komen, is het voldoende, om in een bank een som geld in goud, zilver of bankpapier te deponeeren. Geen chequeboekje te bezitten wordt uit een oogpunt van krediet als een slecht teeken beschouwd. Tusschen den bankier en den cliënt worden noch voor stortingen, noch voor trekkingen, ontvangst-bewijzen uitgegeven; voor de eerste doen de bordereaux, voor de tweede de cheques dienst. Dat geld, in rekening-courant geplaatst, brengt voor den deposant geen rente op. Meer nog, als het gemiddelde van de gedeponeerde gelden, die aldus in handen van den bankier worden gelaten, niet voldoende is, belast deze zijn cliënt elke 6 maanden met een commissie, waarvan het bedrag tusschen de partijen is vastgesteld.
Elke open cheque, d. w. z. niet „crossed”, aan toonder kan door onverschillig wien ook bij de bank, waarop zij getrokken is, worden geïncasseerd.
Bij het „crossen” van een cheque worden in het midden twee evenwijdige lijnen getrokken, ongeveer een centimeter van elkaar verwijderd, waartusschen aan het uiteinde geschreven moet worden „en Co.” of, wat nog beter is, de naam van den bankier, aan wien de handelaar haar ter inning zal remitteeren. Een „crossed cheque” vertegenwoordigt dus 4 partijen, n.l.: 1. de bank, waarop de cheque getrokken is; 2. de trekker, die de kooper is van de een of andere waar, welke hij betalen moet; 3. de verkooper van die goederen, waarvan hij den prijs moet ontvangen; 4. de bankier, belast met de inning van de cheque.
Het enkele feit, dat de cheque „crossed” is, beschermt haar in dien zin, dat zij absoluut door de handen van een bank moet gaan om gehonoreerd te worden, d. w. z. betaald door den trekker.
Haar zekerheid is dus volledig, aangezien men, mocht de cheque verloren gaan, of gestolen worden, gemakkelijk door de bank, die voor de inning zorg draagt, den naam van den persoon te weten kan komen, die haar heeft doen incasseeren en door dezen, hoe zij in zijn bezit is gekomen. Men verzendt deze cheques dan ook in niet aangeteekende brieven, zelfs in niet gesloten couverts, hetgeen een niet te verwaarloozen besparing uitmaakt.
